Ata Evi'nde kurulduğu günden beri çalışan psikolog Zeynep Şarkıcı, işini severek yaptığını ve ürettiği projeleri sunduğunda hiç hayır cevabı almadığını, hep destek gördüklerini belirterek şöyle devam etti: Olması gerekeni yapmaya çalışıyoruz. Nüfusumuz çok hızlı yaşlanıyor. Haftada bir gün sudoku çözme etkinliği yapıyor ve İngilizce hocası eşliğinde İngilizce kursu veriyoruz. Dil öğrenme becerisinin kazanılmasının yanında, bilişsel gelişim ve Alzheimer önleyici bu aktiviteleri yaparak zihinlerinin dinç kalması yönünde destek vermiş oluyoruz. Her ay gezi programları ile grup bilincini geliştirip onlara farklı mekanları tanıtıyoruz. Müze, piknik, deniz gezileri ve bowling turnuvası gibi sportif amaçlı geziler düzenleyerek, yaşlıları geri çekildikleri sosyal hayata yeniden gelmelerini sağlıyoruz. Haftada bir gün kitap okuma etkinliği düzenleyerek, çeşitli yazarların öyküleri ve şairlerin şiirlerini onlara okuyoruz. Onlardan gelen öneriler dahilinde eserleri paylaşmanın yanı sıra, edebiyatla ilgilenen üyelerimizin eserlerini de paylaşmış oluyoruz. Belirli günlerde sabahları fizyoterapist ve fizik tedavi rehabilitasyon uzmanı eşliğinde spor faaliyetleri düzenleyerek bedensel sağlıklarını koruyup geliştirmelerine katkıda bulunuyoruz. Tüm bunların haricinde merkezimizde çeşitli oyunlar da bulunmaktadır. Trivial Pursuit, Scrabble, Dixit, Jenga, Distraction, dama, satranç, briç, domino, soma küpü gibi oyunları istedikleri zaman oynuyorlar. Bu oyunların birincil amacı üyelerin yeni şeyler öğrenmelerini sağlamak ve hafıza, genel kültür, kelime, zihinsel anlamda kendilerini geliştirip, Alzheimer'dan korunmalarına yardımcı olmak.
Yalnız ölmeme mutluluğu
Üyelerin çok çabuk kaynaştığını belirten Zeynep Şarkıcı bir sene önce üyelerden birinin vefatının ardından bahçede bir üyesini ağlarken görüp neden ağladığını sorduğunda cenazeye çok fazla katılım olduğunu, yalnız ölmeyeceği için mutlu olduğunu söyleyen üyesi için hem mutlu olup hem üzüldüğünü söyledi.
Üyelerden emekli hemşire olan aynı zamanda şiir yazan, resim yapan ve tiyatroyla uğraşan 75 yaşındaki Zehra Şengir, '31 yaşında mide kanserini atlattım. Hemşire olduğum için moralimi hiç bozmadım, ardından 2004 yılında göğüs kanseri teşhisi kondu. Tedavi sürecinde göğüsümün biri alındı. Ama ben gözümü kapadığım zaman dünyamızı güzel bir bahçe olarak görüyorum. İçinde bulunan biz insanları ve canlıları o bahçenin farklı kokularda ve renklerde çiçekleri olarak görüp düşünüyorum. Bu güzel bahçeyi sağlık, psikolojik sorunların karartmamasını istiyorum. Bilinçli olarak kayıt olduğum Ata Evi'nde yaşadığım sağlık sorunlarını unutmaya başladım. İnsanlarla etkileşim içerisinde olup iletişimimizi genişleterek yaşımızı hissetmiyoruz. Burada kocaman bir aileyiz' dedi.
'Aramızda fark yok'
2 sene önce eşini kaybeden, kızının zoruyla Ata Evi'ne kayıt olan 87 yaşındaki Ali Rize, 'Eşimi kaybedince hayatla olan tüm bağımı kopardım. Yalnız olduğumu hissettim. Kızım beni buraya zorla getirdi. Kayıt olduktan 3 ay sonra adımımı attım. İnsanlarla tekrar muhabbet etmeyi öğrendim. Okula gelir gibi çocuk sevinciyle her gün geliyorum. Cumartesi ve pazar günlerinden nefret ediyorum. Eve gitmeyi hiç istemiyorum. Kadın, erkek ve yaş ayrımı olmayan bir yer. Aramızda olan tek fark, boyumuz. Onun dışında ben kendimizi aynı çatı altında olan ve kendini yenileyen, kahvehaneye gitmeyen, kadın günlerinde zaman öldürmeyen bilinçli bir topluluk olarak görüyorum' dedi.
