Yıl 2010 idi. Dünya Basketbol şampiyonasında A Milli Takımımız 2. olmuştu. Çok büyük ve gurur verici bir başarıydı. O kadroda herhangi bir devşirme oyuncu da yer almamıştı. Diyeceksiniz ki altyapıda 10-14 yaş grubunda sistematiklikten bahsederken nereden geldik şimdi A Milli takıma. Neden mi geldik? Böylesi bir başarı kazanmış ülkemizin o dönem yetiştirilmeye başlanan 10-14 yaş grubundaki oyuncularının arasından şu anki A Milli Takımda bazı oyuncuların, özellikle de kısa forvet ve oyun kurucu pozisyonunda olanların yer alması gerekmez mi? Ancak ne yazık ki kadronun o kısmı için şu an Ali Muhammed, Scottie Wilbekin ve Shane Larkin gibi 3 yabancı oyuncunun adları geçiyor. Neyi yapamıyoruz da kendi çocuklarımız yerlerini onlara kaptırıyor? Üstelik yıllardır kısa bir ırk olduğumuzu ve aslında o pozisyonlarda çok daha fazla sayıda oyuncu yetiştirebileceğimizi konuşup dururken. Artık basketbolumuzun idari sıkıntılarını tekrarlamayı bırakıp elimizdeki olanaklarla teknik anlamda çok daha iyi oyuncular yetiştirmemiz gerektiği gerçeğiyle yüzleşmemiz lazım. O halde 10-14 yaş grubu açısından basketbolda sistematikliğe geri dönüp birkaç kritik soruyla konuya devam edelim.

SORU 1: Basketbol temel hareketlerinin sürekli ideal şekilde ve daha çok sayıda tekrar edilmesi neden önemlidir ve nasıl sağlanabilir?

İdeal şeklin uygulanması, oyun tutarlılığı açısından temel dayanaktır. Hücum ve savunmadaki herhangi bir temel hareketin doğru öğrenildiği ancak bu şekilde net anlaşılıp adaletli bir şekilde değerlendirilebilir. Yani taç atışı gibi bir şutun tesadüfen girmesi veya dağlara taşlara atılan bombeli bir pasın rastgele yerine ulaşması o an için antrenmanı veya maçı kurtarır ama oyuncunun doğru bir şekilde gelişmesini sağlar mı? Ayrıca uygulamaya yanlış devam edilmesi gelecekte daha da büyük kayıplar oluşturabilir. Buna bağlı olarak, ideal şekilde ısrar ve çok sayıda tekrar ilerleyen dönemlerde o şekildeki doğru uygulama yüzdesini artırabilecektir. İdeal şeklin oturtulması için öncelikle sadece birebir çalışmalar yapılmalı, tekrar sayısının artırılması için ise direkt maça geçilmeli. Hem ideal şekil uygulaması, hem de maç sırasında yapılan her bir hata gerçekleştiği anda düzeltilmeli. 10-14 yaş grubunda antrenman ve maçlarda ideal şekli oturtup çok sayıda tekrar etmiş oyuncu ile bunu tam yapmamış oyuncu arasındaki fark üst takımlara çıkma noktasında kesin ortaya çıkacaktır.

SORU 2: İdeal şekil ve tercih istatistiği neden ve nasıl devreye sokulmalı?

Atış yüzdesi, top kaybı, asist ve benzeri istatistikler mevcut sistemde altyapılar dahil bir şekilde tutulmakta ancak bunlar oyuncuyu belli oranda değerlendirip geliştirebilmektedir. Örneğin ideal şekilde sürülmeyen bir top veya tercih anlamında boş oyuncuya zamanında verilmeyen bir pasın istatistiği pek tutulamamaktadır. Antrenörler genelde bunları antrenman ve maçlarda kendi bilgi ve becerileri doğrultusunda göreceli yapmaktalar. Halbuki bu istatistik oyuncular yardımıyla tutulabilir. Öncelikle antrenmanlarda her bir ideal şeklin uygulama yüzdesini oyuncu kendi kendine takip edebilir. Atılan şutun kaç tanesinin ideal şekilde atıldığı hem oyuncu, hem de takımca şeffafça izlenebilir ve maçlarda hatalı tercih yapılan her pozisyonda bunun yüzdesi oyuncunun kendisince tutulabilir. Antrenör, ilgili verileri, ideal şekil ve doğru tercih yüzdelerini kendi kendine takip eden oyunculardan alıp oyuncu değerlendirmelerini bu veriler üzerinden yapabilir. Bu izleme ve otokontrol mekanizması, hem oyuncuların ideal şekil ve tercih yüzdelerini, hem de üst takımlara çıkmaya aday potansiyel oyuncu adet ve kalitesini yükseltecektir.

Yeni yılın herkese hayırlı ve uğurlu olmasını diliyorum. Bir sonraki yazımızda görüşmek üzere…