Merhaba, umarım iyi bir ay geçirmişsinizdir.
Geçen ayki yazımda da belirttiğim gibi, olayları insanlar anlamlandırır. Bu anlamlandırma sırasında başvurulan kaynaklardan biri ise geçmişimiz. Yaptığım görüşmelerde çok sık olarak rastladığım bir durum bu ve bu durumdaki kişiler kendilerini ortaya koyarken sık sık geçmişlerine referans veriyorlar. RDDT, geçmişimizi önemsemekle birlikte, yaşadığımız rahatsızlıkların nedenlerinin şimdide aranmasını önerir. Büyüklerimiz, çocukluğumuzda bize bir aptal olduğumuzu söylemiş olabilirler ama bizim bugün hala daha kendimizi aptal hissetmemizin nedeni onların bu söylemi değil, bizim onların söylemini hala ciddiye almamızdır. Yani bir anlamda onların sesini hala içimizde duymamızdır. O iç sesi biraz kısmak ve hatta artık kapamak gerekiyor. Geçmişimizden kurtulabilmek için nasıl düşünebileceğimizi aşağıda maddeler halinde sıralamaya çalışacağım: (Bunun için 1. tekil şahsı kullanıyorum)

Geçmişte söylenenleri bugüne taşıyan benim. Ne söylendiği ve ne yapıldığı ancak ben bu söylenenleri dinlemeye devam eder ve yapılanları bugüne taşırsam benim için önemli olur.
Geçmişime odaklanmaktan çok bugünüme odaklanmam daha iyidir.
Geçmişe yanmak yerine, bugün yapmayı tercih edebilirim.
Almış olduğum bazı yanlış kararları bugün de yinelememek benim için daha yararlı olabilir.
Bir zamanlar bir şeyin olmuş olması, bugün de olacağı anlamına gelmez. (Olumlu ya da olumsuz şekilde düşünülmeli)
Geçmişimde başıma gelmiş kötü şeylerin etkisinin sürüp gitmesine izin vermemek daha mantıklı olur.
Geçmişin daha iyi olması için bugün hiçbir şey yapamam. Bir zaman makinesiyle geçmişime gitmem mümkün olabilir ama o makine daha icat edilmedi.
Yaşadıklarım için bağırıp çağırmam ve sızlanmam durumumun iyileşmesine bir katkıda bulunmaz.
Dünyadaki birçok insan gibi bana da adil davranılmamış olabilir ama böyle olmadığı için söylenip durmak yararsız bir faaliyet olacaktır.
Olanlara değil, olacak olanlara yatırım yapmam akıllıca olur.
Geçmişte bana haksızlık yapılması tam da benim şu anda kendime hakça davranmamı gerektirmez mi?
İnsanlara nasıl davranmam gerektiğini bana kötü davrananlardan öğrendim ve insanlara nasıl iyi davranmam gerektiğini tam olarak biliyorum.
Kötü davranılmış olmak bugünkü saldırganlığımın nedeni olmamalı.
Geçmişimde beni yok edemeyen her şey, bugün beni daha güçlü kılmış olabilir.
İnsan sadece kendine yakıştırırsa kendini aşağılayabilir.
Pislikmişim gibi davranılmış olmam beni gerçek bir pislik yapmaz.
Bugüne kadar yaşadığım tüm olumsuz duygularımdan, tüm kızgınlıklarımdan ve tüm olumsuz davranışlarımdan utanmak veya suçluluk hissetmek beni gelecekte mutlu olma amacıma ulaştırabilir mi?
Bugün kendime söylediklerim, geçmişte bana söylenenlerden çok daha değerlidir.
Geçmişim benim düşmanım değildir.
"Keşke böyle olmasaydı!" deyip durmanın bir anlamı yok.
Başıma gelenler değil, başıma gelenleri değerlendirme biçimim çok daha önemli.
Kendime acımanın ve başkalarına acındırmanın ne faydasını gördüm?
Eğer bir "öç" alacaksam, bunu daha iyi yaşayarak yapabilirim!

"Canımı yakanlardan intikam almayı düşünmedim hiç, hayat benden daha yaratıcı." Simone de Beauvoir.
Gelecek ay görüşebilmek umuduyla.