Geçen çarşamba Kültürpark Tenis Kulübü'nden eve dönerken Fuar Lozan kapısında ellerinde sebze ve meyve dolu arkadaşlarımı görünce; günlerden çarşamba ve kurulan pazarı hatırladım. Açılışından bu yana çeşitli gruplarda sohbet hatta zaman zaman münakaşa konusu oldu. Ben de giidip görüp ondan sonra düşünmeye karar verdim.
O günde "Çarşambayı yakalamışken" deyip evimin yarı yolundan Fuara girip geri döndüm. İlk gördüğüm Tire Süt'ün frigorifik satış aracı idi. Çok sevindim, çünkü bir zaman önce Konak Belediyesinin iş birliği ile bizim Kültür Mahallesi Muhtarlığı önünde haftanın bir günü tüketiciden üreticiye, yalnız biz değil; diğer semtlerden gelen tüketicilerde memnun ve mesut oluyorlardı. Sonra neden bilemiyorum bu hizmet bitti.
Sağlı sollu tezgahla
Neyse koştum, çoğunlukla marketlerde bulamadığım az tuzlu yemeklik tereyağını, eski kaşarını derken dolu kocaman bir torbayla ayrıldım.
Önümde uzanan pazarı görünce de unuttuğum boyun fıtığımla taşıması daha da ağırlaşan torba ile nasıl gezeceğimi kara kara düşünmeye başladım. Önümde 44 tarımsal kooperatif, 20 kadın kooperatifinin (toplam 64) yer aldığı sağlı sollu bir örnek tezgahlar, çadırlar uzanıyordu.
İlk "Merhaba, kolay gelsin" derken nefis sarmalar, börekler, tatlılar ikramlar başladı. Boynumun ağrısı da derken hanımlarla göz göze geldik tezgahtaki. Dediler ki "İsterseniz, güvenirseniz paketi bize bırakın, rahat rahat dolaşın."
Kim olduklarını sordum. Buca kadın kooperatifi imiş. İçim titredi sevgili Işılay, Buca'da pazarlar kurulan semtlere gidip, kadınlarla sohbet ve alışveriş ederdi. Beni de özellikle alışveriş edip destek olmam için çağırırdı. "Tanrım bu ne elektrik" dedim, misafirleri oldum uzun bir sohbette tanıştırayım; Özgül Temel, Mahmure Aslan, Nihal Köprülü, Gülderen Duran, Pakize Ergüldü, Songül Polat. Buca kadın kooperatifi ortakları. Buca Yaşanabilir Derneği çatısı altında toplanıyorlar. Diyorlar ki "Yerel yönetimlerin bizi desteklemesini istiyoruz. Üretici pazarlarının kadın girişimci kooperatiflerinin yaşaması için. Çünkü; kadına istihdam sağlıyor, kadının sosyalleşmesini, ekonomik özgürlüğünü kazanmasını en önemlisi ürettiğimiz için kendimizi daha iyi hissediyoruz."
Mahmure Aslan, kanser hastası, önceleri evde boncuk işliyormuş cüzi bir gelirle. "Kadın kooperatifi sayesinde hem evden çıktım morallendim hem de kanser hastası olan ablama da maddi destek veriyorum az da olsa" diyor.
Bizde köstek niye!
Kadınız, anneyiz, nelerle boğuşuyoruz. Büyükşehir'de Tunç Başkan ve eşi bu konuda çok iyi ikili oldular, minnettarız ve buranın kaldırılmamasını istiyoruz. Yerim kalmadı oysa yazacak çok şeyim var. Gidin görün. Bazıları Kültürpazarı diye biraz kinayeli kullanıyorlar ama bence muhteşem bir Kültürpazar. Örneklerini çeşitli dünya kentlerinde benim yerinde izlediğim, Avrupa'da, Uzakdoğu'da bu tür oluşumlar yerel yönetimlerce desteklenirken bizde köstek niye!
