Köprüden önce son çıkış

Bu kadar basit bir durumda, bu kadar karmaşa yaratmayı başarabilenlere şapka çıkartıyorum. Canım benim, sana değer verip seni davet etme nezaketini gösteren biri var karşında. "Katılacağım" ya da "Katılamayacağım" yazacaksın alt tarafı, ne bu puzzle olma sevdası. Gruptan ilk ben çıkayım diye çabalayacağına önce dört ya da beş harf yazsan. Ama hata davet sahibinde. Çok sevdiğim bir söz var, "Beni bir kere aldatırsan sen utan, ikincide ben kanarsam ben utanayım". Sana layığıyla davranmayanı sen neden bir daha çağırıyorsun? Başka bir bahara belki deyip atacaksın davetli listenden.

İnsanın yaşı ilerleyince huyu suyu değişiyor derlerdi de, inanmazdım. Meğer doğruymuş. Yaş aldıkça, görüşmek istemediğin insanla görüşmüyorsun. Bulunmak istemediğin ortama gitmiyorsun. Nasıl da hafifliyorsun. Ayağını uzatıp evinde televizyon seyrediyorsun. Sevdiğin arkadaşınla saatlerce çene çalıyorsun. Kitabına dalıp dünyanı unutuyorsun. Şezlongda saatlerce uzanıyorsun. Arabana atlayıp, müziği de sonuna kadar açıp boş boş dolaşıyorsun. Yemek programından gördüğün yemeği yapmaya çalışırken mutfağını batırıyorsun. En sevdiğin dondurmadan 1 kiloyu midene indiriyorsun. Canın ne istiyorsa öyle yaşıyorsun.
Yaşa. Hem de hemen. Durakta beklemeyi bırakıp, yürümeye başla. Belki hızlı gitmeyeceksin ama en azından istediğin yere ulaşmak için mesafe katedeceksin.