Sevmeyi böylesine öğrenmişken... sakın boşa harcama!

Sen, o acıyı, hayatının dağınıklığı içinde bulup yaşıyorsun ve yaşamalısın da...
Üstünü örtmek olmaz.
Görmezden gelmek olmaz.
Etrafında pervane olan dostların... Dokunmak istiyorlar, azaltmak istiyorlar acını senin yerine.
Oysa sadece olduğu gibi kabul edildiğinde paylaşılabilir o acı; çekiştirmeden, değiştirmiye çalışmadan.  
O acıyı yaşamak kadar, onun ötesinde geçmek de sana ait.
Yaşa acını.
Tut yasını.
Ancak ne var biliyor musun?... Hayıflanma da bir yandan, birşeyleri, birini kaybettim diye.
Biliyorum çok aykırı gibi duruyor bu ilk başta.
Ama öyle işte...
Ne mutlu ki güzel şeyler olmuş hayatında...  
Yaşanmış tüm o güzellikler, anlar, sana kattıkları, hepsi sana ait.
Hep de seninle olacak, senle kalacak.
Yaşanması gereken ne varsa senin için, hep bir şekilde yaşanacak...
Bir hikaye bitiyorsa, başlaması gereken yerde senin için başka bir hikaye başlayacak...
Yeterki sen de gör bunu ve olmasına izin ver.  
En çok da ne var biliyor musun?
Nasıl sevileceğini gördün sen.
Sevmeyi böylesine öğrenmişken de...
Sakın boşa harcama!
Sevgili Okurlar, bu hafta ezber bozan bir film vizyonda ve ben de ezber bozan bir yazı ile karşınızdayım.
"Dünyanın En Güzel Kokusu 2" ye hararetle davetlisiniz!