“Bir geç dönem millennial (Y kuşağı) olarak ilk akıllı telefonumu 2014’te aldım. Aslında o ablamın ilk akıllı telefonuydu. 2013’te arkadaşlarımın WhatsApp mesajlaşmaları ve bazı haberleri, hatta etkinlik davetlerini kaçırıyordum. Bir şakayı anlamadığım için benden başka herkes gülüyordu. Ailemden, maillerimi okuma ve gerçekten araştırma yapma ihtiyacı duyana kadar telefon almalarını istemedim. Ailemin endişelerine ve toplumun benden beklediği standartlara öncelik vermek konusunda oldukça uyumluydum. Arkadaşlarımın farklılıkları nasıl kucakladığını görmenin mutluluğuyla dolmuştum. Bu dönüşüm, benim başkalarının birbirlerini nasıl önemsediğini fark etmemi ve özveride bulunmanın hayatımda büyük bir role sahip olduğunu anlamamı sağladı.”
DÜNYANIN EN İYİ DOSTU
Arkadaşlarını boş zamanlarında anlamadığı konuları çalıştırınca “Dünyanın en iyi dostu” Oscar ödülünü de alan Nil, yıllığı 65 bin 609 dolar (233 bin TL) olan üniversiteden 4 yıl için yaklaşık 1 milyon liralık burs kazandı. Yılda 40 bin kişinin başvurduğu ve sadece 500’ünün farklı oranlarda burs kazandığı Harvard’da Nil; ekonomi ve hukuk okumak istiyor.
Çocuklar için döneceğim
“Ne olursam olayım tekrar Türkiye’ye dönüp ülkeme hizmet edeceğim” diyen Nil Çakırca, Harvard Üniversitesi’ne kabul sürecini şöyle aktarıyor:
“Amerika’daki iyi üniversitelerin yüksek not ortalaması, ders dışı sosyal aktivitelerde liderlik görevlerini üstlenme, SAT sınavından yüksek puan alma gibi beklentileri var. Ancak buralara dünyadan bu özellikte on binlerce öğrenci başvuruyor. Harvard gibi okullar, mezunlarının dünyanın daha iyi bir yer olması için katkı sağlamasını istiyor. Ben de yazdığım kompozisyonda benim hayatımın şekillenmesini sağlayan anılarımı paylaştım. İleride ne iş yaparsam yapayım bir gün ülkeme dönüp elde ettiklerimi benim gibi olan diğer çocukların da yakalaması ve hak ettikleri eğitimi alabilmeleri için girişimlerde bulunmak istediğimi söyledim. Türkiye’deki eğitim sisteminden, sınavların gerçek bir ölçüt olmadığından, PISA sonuçlarının çok düşük çıktığından, bu sistemin kısa vadede değişip değişemeyeceğinden söz ettim. Türkiye’deki çoğu çocuğun maalesef gelecekle ilgili hayal kurmadıklarını ve bu sebeple kendileri için uygun olmayan üniversitelere sadece sınav sonucuna göre girmek durumunda kaldıklarını anlattım.” (Hürriyet)