Gövdemizin her iki yanında simetrik şekilde bulunan üst ekstremiteler (omuz, kol, el); clavicula (köprücük kemiği), scapula (kürek kemiği), humerus (kol kemiği), radius ve ulna (ön kol kemikleri), el bilek, el tarak ve el parmak kemiklerinden oluşur.
Ekstremite yaralanmaları nadiren hayatı tehdit edici niteliktedir. Hayati tehlike oluşturabilecek ekstremite travmaları ise kol kopması (büyük amputasyonlar) ve büyük kemiklerin kırılması sonucu aşırı kan kaybına bağlı gelişir. Ayrıca ezilme şeklindeki yaralanma ve açık kırıklarda görülen enfeksiyonlar önemlidir. Kısacası kolu kırılan, omzu çıkan, bileği burkulan kişi hayati tehlike içermezken büyük kırıklarda ve kopmalarda hem kan kaybından hem mikrop kapma ihtimallerinden dolayı daha ciddidir. Ekstremite travmaları, genellikle birden fazla dokuyu etkilediğinden sinir yaralanması nedeniyle sakat bırakıcı nitelik ya da damar yaralanması nedeniyle iskemi ve kompartman sendromu riski taşıyabilir.
Üst ekstremite yaralanmalarının sebeplerini; trafik kazaları, yüksekten düşme, spor yaralanması, ateşli silah yaralanması ve iş kazaları olarak grurpayabiliriz.

Köprücük Kemiği Kırıkları:  Omuz ile gövde arasında destek görevi gören, sternum (iman tahtası kemiği) ve scapula (kürek kemiği) ile eklem yapan clavicula (köprücük kemiği), dıştan rahatlıkla görülen ve vücutta en kolay kırılan kemiktir. Genellikle indirekt darbelerle kırılır, şöyle ki hasta direk olarak köprücük kemiğine darbe almasına gerek kalmadan kolunun üstüne düşme sonucu indirek etkiyle de kırıklar olur. Köprücük kemiği kırığı, tek taraflı ya da çift taraflı olabilir. Hastanın omuz ağrısı vardır ve kolunu göğüs duvarına yapışık tutmaya çalışır. Şişlik ve hassas noktanın tespiti ile teşhis edilebilir.  Sekiz sayısına benzeyen sarma şekli uygulanarak ya da hazır clavicula askısı ile sabitleme yapılır. 

Omuz Çıkığı: Omuz eklemi, kürek kemiği ile kol kemiği birleşme yerindeki eklemdir. Omuz çıkığı, humerus başının (kol kemiğinin) kürek kemiğindeki oyuntudan çıkması ile oluşur. Bedende en sık (% 46) görülen çıkıktır. En çok açık el üzerine düşme sonucu oluşur. Humerus başı, genellikle öne doğru çıkar. Normal omuz yuvarlaklığı kaybolur. Bu duruma Apolet Belirtisi denir. Kol uzamış gibidir ve çok ağrılıdır. Yaralı, diğer eli ile kolunu gövdesinden uzakta tutmaya çalışır.  Çıkık olan humerus başı, acil serviste yapılan radyolojik tetkiklerden sonra hekim tarafından elle ya da cerrahi girişimle normal anatomik şekline getirilir.

Kol kemiği kırığı: Humerus üst ekstremitedeki en büyük kemiktir. Pazularımızı sıktığımız yerdeki, omzumuzdan dirseğimize kadar olan büyük ve kalın kemikten bahsediyorum. Bu kemik kırıldığında sinir sıkışması, damar yaralanmalarına yol açabilir. Yine radyolojik inceleme sonucu hekimin müdehalesi ile ya alçıya alınıp sabitlenir ya da gerekli durumlarda cerrahi işlem yapılır.
Omuzdan dirseğe kadar geldik de devamını bir sonraki yazıda anlatayım. Dirsek yaralanmalarını, ön kol kemiklerindeki kırıkları, el bileği zedelenmelerini...
Sağlıkla kalın.